Geçen hafta babamın bir sağlık sorunu ile hastanedeydik iki gün. 14 Mart Tıp Bayramı günü. Hastane çok kalabalık nefes alınacak gibi değil. Sağlık çalışanları koşuşturuyor oradan oraya o hastadan bu hastaya. Bayram kime gelmiş belli değil. Tüm çalışanlar yoğun bir performans sergiliyor canla başla, sabırla. Hastalar hasta yakınları sabırsız tahammülsüz birbirine bile. Önce benim işim görülüsünde diğeri önemli değil. Bir itiş kakış, bir kendini haklı görmeler. Allah sabır versin çalışana demekten alamıyorsun kendini.
Bu arada nefes alıp vermekte zorlanıyorum. Alerjim baharla birlikte tıkadı beni.
Sadece alerjiden mi nefes alamamak diye düşünüyorum. Hastanenin yoğunluğu tıkıyor beni. İnsanların sabırsızlığı, bencilliği kesiyor nefesimi.
Hastalık üzüntü düğümlenirken boğazıma umutsuzluk boğuyor beni.
Kendimi atmak istiyorum dağlara ormanlara
Kaçmak istiyorum üstüme gelen şehirden
Koşmak istiyorum ovalarda
Kapılıp gidiyorum hayallere.
Adabelen tepesinde papatyalar topluyor taç yapıyorum.
Derin derin nefes alıyorum.
Mutluluk yayılıyor yüzüme
Telefonumun mesaj sesiyle ayılıyorum hayallerimden. Hastanedeyim. İlaç ve ağır bir hastane kokusu doluveriyor ciğerlerime.
Mesaj Adabelenliler Derneğinden 17 Mart 2018 tarihinde okulumuzda yapılacak “Kuru Fasulye Pilav Günü” etkinliği Aydın Valiliği İl Milli Eğitim Müdürlüğü tarafından reddedildi. Anlamadım bir kez daha okudum. Kuru Fasulye pilav günü yasaklanmış. Nefesim yine kesik kesik yasaklardan.
Bizim okulumuz 1944 yılında Aydın Ortaklar Adabelen tepesine Köy Enstitüsü olarak kurulmuş. Köy Enstitüsü, Öğretmen Okulu, Öğretmen Lisesi, Anadolu Öğretmen Lisesi derken şu an Fen Lisesi olarak bir kısımda devam ediyor. Bizim okuduğumuz derslikler, lojmanlar laboratuvarlar, Spor Salonu yatakhaneler harabe olmuş. Adabelenliler derneği her yıl 16 Mart Öğretmen Okulları kuruluş yıl dönümünde Kuru Fasulye Pilav Günü düzenler. Bir araya getirir yaşı ileri ama ruhu genç olan bizleri.
Çocukluğum gençliğim
Şiir yüreğim
Matematiksel aklım
Umutlu bakışım
Bağımsızlığım
Özgürlüğüm
Sevgi dilim
Dostum
Arkadaşım
Doğam
Papatyadan tacım
Nefesimdi bolca alabildiğim.
Adabelen benim.
Nefes almak güzel şey sahip çıkmak lazım nefesimize…