Ne Mart'mış Yaa

Mart ayı, beklemediğiniz anda yağıveren karlarıyla, vergileriyle filan ünlüdür. Yeni nesil ne kadar bilir bilemiyorum ama eskiler bilir Hatta mart ayı dert ayı diye söylenenler bile olurdu eskilerde. Bu yıl işler değişti. Cinayet ayı oldu.

Alınan duyumlara göre, mart ayının her günü bir kadın öldürülmüş, Tam tamına otuz bir güne otuz bir kadın kurban edilmiş. Dehşet içinde kalıyorum bu ölüm haberlerini aldıkça. Benim için insan insandır. Kadın, erkek, çocuk diye ayırım olamaz. Her bireyin yaşama hakkı vardır. En ilginci de kadınların hepsi erkekler tarafından öldürülmüş. Ya kocalar ya sevgililer bu kanlı eylemi gerçekleştirmişler. Sizlerin dünyaya gelmenize aracı olan analarınız da kadındı. Uğruna yanıp tutuştuklarınız, koklamaya doyamadıklarınız da. Nasıl kıyabiliyorsunuz anlaşılır gibi değil ! Bir makasın iki ağzı gibidir kadın ve erkek. Birbirini tamamlayan. Neler oluyor bizlere anlayamıyorum. Aslında ayların bir günahı yok. Sosyal gidişatımızda bir çöküntü var. Çok acil olarak bir şey yapmalı ama ne? Biz böylesi seri cinayetler ülkesi değildik.

Televizyon kanallarını açmaya ,gazete sayfalarına bakmaya korkar oldum. İstanbul’un o canım Gülhane parkında da dün bir facia yaşandı .Nedeni henüz saptanmadı .büyük bir toprak kaymasıyla göçük altında canlar gitti.Üzüldüm tabi ki o arada Nazım Hikmet’in bir şiiri geldi aklıma. Bilmeyen yoktur sanırım ama ben yine de paylaşmak istedim.

CEVİZ AĞACI

Başım köpük köpük bulut, içim dışım deniz,

Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkında.

Budak budak, şerham şerham ihtiyar bir ceviz.

Ne sen bunun farkındasın ne polis farkında.

Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkında,

Yapraklarım suda balık gibi kıvıl,kıvıl.

Yapraklarım ipek mendil gibi tiril , tiril,

Koparıver ,gözlerinin gülüm yaşını sil.

Yapraklarım ellerimdir tam yüz bin elim var.

Yüz bin elle dokunurum sana, İstanbul’a.

Yapraklarım gözlerimdir, şaşırarak bakarım,Yüz bin gözle seyrederim seni,İstanbul’u.