Yedi yıldır Antalya’da Gençlik Spor İl Müdürlüğü yapan geçtiğimiz aylarda emekli olan çok değerli insan Nadir Yapsakaloğlu’nu kaybettik. Gazeteye sevgili Murat Özgeni ziyarete gitmiştim. Benimle ilgili çok sevinecekleri bir haberi sevgili Murat ve Şifa Çiçekle paylaşmak adına, kutladılar güzel dakikalardı, ta ki Murat sana üzüleceğin bir haberim var diyene kadar. Önce dur söyleme dedim ve hazırladım kendimi olabilecek en kötü duruma. Keşke söylemeseydi, keşke böyle bir şey olmasaydı. Nadir Yapsakaloğlu vefat etti dediğinde dondum ve olamaz dedim dakikalarca kendime gelemedim.
İnsanın tanıdığı ve değer verdiği birinin yok olmasından daha gerçek, daha üzücü ya da daha önemli bir şey olabilirim mi, tüm her şey bir anda değerini yitirdi hayatın gerçeği karşısında… Tabi günün kalan kısmı bu üzüntü içerisinde tamamlandı.
O Yıllarını Antalya kentine verdi. Geçmiş yazılarımda da belirtmiştim. Sert görüntüsünün yanında o kadar hassas bir kalp olduğunu tahmin etmemek benim için imkânsızdı. En sinirlendiği olayda bile espri yaptığımda o ciddi suratın gülümsediğini görmek benim için çok özeldi. İlk tanıştığım yıllarda yüzündeki o sertlikten dolayı çekinerek konuştuğum o insanın, kalbinin güzelliğini gördükten sonra sohbet etmek benim içinde keyif olmuştu. Sevgimi çok belli edemem, ama o gerçekten Antalya’ya imkânsızlıklara ve olanaksızlara rağmen katmaya çalıştığı değerlerle sevilecek bir insandı. Antalya sporu Antalya’ya kattıklarınız için size şükran borçlu. Nur içinde yatın. Sevgili büyüğüm sevgili Karadenizli hemşerim, Sizin ciddi yüzündeki o kaçamak gülümsemeyi her zaman özleyeceğim.