Bir Sevinç, Bir Sevinç

    Ne diyeyim, sevinciniz tükenmesin insanlar. Bir yılı daha tükettik, yenisini karşılıyoruz yaşasın diye sevinen insanoğlunu bu gönderimim. Aşağı yukarı , aklımın erdiğinden beri hep böyle olagelmiştir. Yeni yıl geliyor diye sevinir insanlar. Sözüm dünyayı paylaşan tüm insanlar için geçerli. En sevdiklerini mi gömmüşler , maddi manevi zarara mı uğramışlar , ne gam ,yeni yıl geliyor sevinmek gerek diye sevinip duruyorlar. Belki de en iyisini yapıyorlar kim bilir ?! Umut fakirin ekmeği “ye Memet ye” diye de bir söylem vardı bir zamanlar…
İnsanlar yaşlandıkça daha çok geçmişi anımsarlarmış derler ya doğru galiba. Gerçi geçmişle gelecek arasında da pek ayrım kalmadı.Teknoloji sayesinde ,istediğiniz zaman dilimi anında emrinize tüm dökümleriyle önünüze geliveriyor. Yaşanılan duyarlılıkları bunlardan ayrı tutuyorum.
   Gençlik yıllarında denizlere   açılan o   kocaman    beyaz transatlantiklerle ruhum kayıp giderdi. Son yıllarda sabırsız oldum. Uçaklarla   gelip   gidiyorum dünyanın dört   bir yanına. Gökyüzündeki as sayıda martı, güvercinler   , kargalar, serçeler bile benim düş hızıma yetişemiyorlar. Onlar nazlı nazenin kıyılarda kanat çırparken , ben dünyanın her bir köşesine gidip dönüyorum. Henüz gittiğim ülkeleri gezmiyorum. Transit geliş gidişler bunlar.
   Bu uçuşlarım sırasında erkekleri tarafından öldürüldükleri için göğe yükselen kadın hemcinslerimi de görüyorum ama uzaktan . Henüz hiç biriyle konuşma gibi bir şansım olmadı. Bir zamanlar kendilerine tapan erkeklerinin canlarına kastetmeleri için neler derler kim bilir ?!
Dünyaya gelmemiz bir rastlantı, bir şanstır diye düşünenlerdenim. Gelmeyebilirdik de.
Hiçbir canlının bir diğerinin elinden bu şahsını almak gibi bir ayrıcalığı olmamalı. Birilerinin yaşam şansını yok edenler de aman yaşasın yeni yıl geliyor diye sevinebilecekler mi acaba ?!

Yaşam öyle acımasızlıklarla yüklendi ki insanlar ne diyeceklerini bilemez hâle geldiler. Kör kör parmağım gözüne derler ya öyle bir şey. Bilinenleri temcit pilavı gibi ısıtıp ısıtıp milletin önüne koymanın tatsız bir şey olduğunu düşünüyorum. Hem de tehlikeli. Bir bakıyorsunuz vay pilavın suyu çok gelmiş lapa olmuş, yada yağı az gelmiş yavan olmuş,çok tuzlu olmuş ve saire ve saire diye töhmet altında kalabiliyorsunuz. Sen yanlış düşünüyorsun diyen varsa beri gelsin.
Tüm insanların güzellikler yaşamasını, büyük bir keyifle ballandıra ballandıra o yaşananları dile getirmeyi diliyorum. Mezarlıklar yazarlarla dolu. Kim bilin düşlerinde daha ne güzel şeyler yazmak vardı. Kaderci milletiz ya kısmet o kadarmış deyip geçeriz. Umarım, dilerim benim de daha bir çok güzelliğe tanıklık ederek yazmak, siz okurlarımla paylaşmak şansım olur. Şimdilik eyvallah dostlar…