57’ye Girerken

Her çocuk gibi hızla büyümeyi istedim.
Çabalarımın ulaştıracağı yararlara hedeflendim.
Böylece yarınlar güzel olacaktı.

“Her şeyin başı sağlıktır” sözünü binlerce kez duydum ama yaşayınca anladım. Sağlığın eskiye dönmesinin zor olduğunu da yine yaşayarak öğreniyorum.

Geriye baktığımda, sürekli eksiklikleri tamamlamaya odaklanmış olduğumu gördüm. Önemli olanın fazlalıkları atmak olduğunu sonradan öğrendim.

Hayata yıllar ekleyemeyeceğimi biliyordum ama yıllara hayat eklenmesinin mümkün olduğunu, bunun da basitçe ve keyifle yapılabileceğini öğrendim.

Başardığım çok şey olmasına ragmen daha çok şeyi başarabilecek gücümün olduğuna keşfettim. Ve hareket alanımı daraltan duvarları, geride kalan elli yılda, kendimin oluşturduğunu fark ettim. Yıkmaya karar verdim. Yıktım.

Tek başınalık yalnızlık gibi görünse de bazen iki kişinin bile gereksiz kalabalık olduğunu anladım. Daha önemlisi, kendini bulabilmek için bazen başkalarına gidilmesi gerektiğini fark ettiğimde birlikteliklerden daha çok keyif almaya başladım.

Planlar gerçekleşti, yarınlar güzel oldu. Bugün geldiğim noktada en önemli gücün ailemin ve biriktirebildiğim dostlarımın olduğunu anladım.
Hepinize tek tek teşekkür ediyorum,
İyi ki vardınız…
İyi ki varsınız…