Yüreğine tecavüz edilmiş çocuklar,

“Hepimiz acıklı bir şarkıyı severiz. Herkes yenilgiyi tadar. Kimsenin tam istediği gibi bir hayatı olmaz. Hepimiz sahnenin ortasında kendi kahramanımız olarak yeni role başlarız ve zamanla kenara itilir kalırız. Zaman geçer; kahramanımız yenilir, hikâye değişir, tepetaklak olur,,

…

Anlarız ki herkes yeniliyordur.

Leonard Cohen

Kimisi salçalı ekmek yerken sokak başında, kimisi sokakta ayakkabı boyarken, kimi gökyüzüne bakarken yüreğinden vuruldu.

Hapisteydi minnacık yüreğiyle. Ekmek almıştı fırıncı amcadan izin almadan. Gelenin gidenin hor gördüğü dünyada meydan okuyordu hayata. Bir çocuk yaklaştı kendinden birkaç yaş büyük, ondan kocaman şeyler istedi, o ise sustu bir şey diyemedi. Ardından diğer çocuklarda aynı şeyi istedi, çok utandı. Diğer çocuklar gördüler, onlarda sustu., kimse engel olmadı. İncindi, kırıldı, engel olamadı bedenini kullanmalarına. O çok küçüktü ama gözyaşları büyük.

Keşke o fırıncı amcadan rica etseydi, hasta yatağındaki için izin almadan ekmeği aldığını söyleyebilseydi. Keşke o çocuklarda ona kötülük yapmasaydı.

Acılarına dayanamadığı bir gün karar verdi, birileri kendini durdurana kadar koşacaktı. Onu durdurana kadar birileri koşacaktı.

İlk fırsatta bunu yaptı. Koştu, koştu, koştu….

Ardından görevlilerin kovaladığına aldırış etmeden koştu. Nefesi kesilene kadar koştu. Köpeklerden çok korkardı onlarında peşinde olduğunu görünce daha da çok korktu. Ama hiç durmadı, koştu. Tüm yaşadıklarına, yapılanlara inat koştu. Ayaklarını hissetmiyordu ve sonunda nefesinin kesildiğini ve gidemeyeceğini anladığında bir ses duydu, ardından kalbinde bir acı. Yere düşerken arkasına bakmadı, elini havaya kaldırdı ‘’anne’’ diye bir ses duyuldu. Ardından yere yığıldı.

Kanlı gömleğini istedi annesi, aldı kokladı, öptü. Onun ağzından da sadece ‘’kuzum’’ duyuldu. Kimse konuşmadı. Onun hayatına tecavüz edilirken de kimse konuşmadı.

Sesini duyan kimse olmadı.

Güzel çocuk Murat’a.

Bir yer vardı bildiğim fakat gitmeye bir türlü cesaret edemediğim.