Tanıdım Arıyorum (2)

Onlar Kimdi?

Unutuldu şimdi.

Bunca yıl sonra birisi bildi.

Dün bugün olmaz,

Zaman durmaz,

Geçmiş unutulur,

Kayda geçmezse hatırlanmaz.

Cumhuriyetin ilk yılları,

Yaşadığım anıları,

Yazmayı ödev bildi,

İçine aldım, çevremdeki hayatları.

Daha çok köyüm ve çevremden. Çalıştığım yerlerden farklı gördüğüm kişilerin farklılıklarını zengin, fakir demeden, huylu huysuz ayırmadan yalın bir dille bu kitapta anlattım. Geç kaldığım bir ödev.

Savaş yıllarında askere çok giden, az dönenleri tanıma şansım oldu.

Öğretmenlikte ilk görev yerim köyüm.

Yıl 1947 4.-5.sınıfları okutuyorum. Ders yılı sonuna doğru, yakın tarihimizi işliyorum. Savaştan sağ dönenlerden, evi okula yakın olanları okula getiriyor, konuşturuyorum.

İşin garibi, onların sınıfa girmesi savaşa girmekten zor geliyor. Okula getirmek için çok dil dökerdim.

Nereden geldik, nereye gidiyoruz, işte bu kitapta.

Yazı denilen nimetin tadına o zamanlar varabilseydim. Anılardan ne kitaplar çıkardı.

Anadolu insanı, asker olsa da, köyünde kalsa da savaş yılları zorlu geçti.

Köy enstitüsü çıkışlı yazar arkadaşlar bu gerçekleri kitaplarında işlediler. Yetti mi yetmedi mi?

Zaman aldı kaynakları aldı götürdü.

Okuryazar olmak ayrı, kayda geçmek ayrı.

Savaşanları yazarken dalıma başka kuşlar kondu. Ötüşleri bizi de yaz der gibi geldi bana. Yakından tanıdığım, farklı bulduğum kişileri de kazana attım. Yamyam sanmayın yemeyeceğim. Aşk oldu bu kitaba doldu, okuyucuya sunuldu.

Kuruduğum bahçe 60 yıl sonra meyveye döndü. Dilerim geleceğe taşınır.

Dağılanları toplayabilsem, kaçanları yakalayabilsem belki daha yakışıklı olurdu.

Kendimi eleştireyim…

65 yıl sonra anıları kayda alacağımı bir düşünebilseydim. Şehitleri de araştırırdım.

Şimdi hayıflanıyorum…

Devam edecek