Nevzat Şimşek

İnsan ne zaman diğer bütün canlılardan farklı hale geldi?

Bilgiyi biriktirmeye başladığı zaman.

Bilgiyi ne zaman biriktirmeye başladı?

Yazıyı icat ettiği zaman…

İlk çağlarda bedensel gücü olan egemendi.

Sonraki çağlarda toprak sahipleri egemen oldu.

Daha sonra da paranın sahipleri,

Şimdi bilginin sahipleri egemen…

Bir bildiği olanın bunu topluma aktarması dünyayı değiştirdi.

Türkmenistanlı şair Mahdum kulu Firaki diyor ki:

Mahdum kulu söyle her ne bilenin

Kendine kemlik bil sözsüz ölenin

Sözü süsle haykır akla gelenin

Senden sonrakilere yadigȃr olur

Antalyalı şair Avukat Nevzat Şimşek de bir şeyler bilip de bundan diğer insanları yararlandırmayanların herkese kötülük yaptığına inanan bir toplumcu aydın…

Nevzat Şimşek devrimci, yürekli, yiğit bir şair.

Bana, şiirleri hep Enver Gökçe’yi anımsatıyor.

Enver Gökçe’de her sözcük bir ağırlık taşır.

Her sözcük bir mısradır gereğinde :

KEBAN DEDİKLERİ

Munzurum

Pus

İçinde

Savrulur

Karla

Rüzgarla

Aşağıda

Domates

Biber

Fideleri

Çalışır

Derin

Kuyularda

...

Keban

Dedikleri

Bir

Küçük

Şehir

Yediğim

Ağu da

İçtiğim

Zehir

Oy kurban

Ölem

Ben

Ölem

Kuytularda.

İşte Nevzat Şimşek böyle bir şair bana göre… Dağların, ovaların, yiğitliğin ve aşkın şairidir O..

Ateşe Verilmiş Yıkılmamış adlı şiirinde:

“Aşağı yel vurdu

Açan çiçeğe

Ölüsünü

Bağrına basıp

Susuyor gece

Korkusuz

Ama telaşlı

Koca dağlar

Yüce dağlar

Hiç böyle ululandınız mı?

Böyle yüceldiniz mi?

Onurun ve ölümsüzlüğün

Türküsünü söyleyenlerce

Bak yollar tutulmuş

Çevrilmiş dört yan

Çorum

Ateşe verilmiş

Ama

Yıkılmamış” …

diyor. Şiirin biçemi, sözcüklerin ağırlığı beni çarpıyor.

Su Ver Kızılca Dağ isimli şiirinde;

“Ay yok

Bulut yok

Bir yıldız kaydı

Şu yakaya

Ağzım dilim kurudu

Su ver Kızılca dağ

Üşüyorum

Çoban ateşleriyle

Isıt beni

Yatayım

Kuytularında…” diyor.

“Nasıl Düştü Böyle Bir Pusuya Gönlüm” şiiriyle son verelim yazımıza:

Sorma beni

Bir yanımdan vurulmuşum

Gözlerim uçurumların

Derinliği kadar kederli

Şu yanımdan

Hışımla geçti öfkem

Yaralı geyikler gibi

Sulara götür

Ellerinle sar beni

Bekle beni

Bir alay bıldırcın

Gözlerimde sevdamın ezikliği

Ayrılığın türküsü gibi

Gönlümü ver geri

Ey dağların

Yabani çiçekleri

Renklerinizi gözlerime verin

Nasıl düştü

Böyle bir pusuya

Gönlüm

Bu yara götürür beni

Gönlü dağ suyu

Gözleri dağların renginde bir çiçek

Yüreği zalım bir yȃr

Vurdu beni…

Siz iyisi mi “Şafak Sökerken İhtilalci Yüreğim” isimli şiir kitabına bir göz atın. 47 sayfalık bu kitabın her sayfasında kendinizi başı dumanlı dağlarda, yüreği sevdalarda, hakkın ve adaletin haykırışında bulacaksınız.

Ne mutlu bize ki şair yetiştiren bir toprağımız var.

Şairleri susmuş bir milletin varlığı da tartışılır hale düşer.

Avukat Ali İhsan Yalçın’dan sonra Antalya’dan yeni Avukat Şairler çıkması beni sevindiriyor, umutlandırıyor.

Ne diyordu Ali İhsan Yalçın:

“…..

Kahırlanma gökyüzünün kararıp kaldığına,

İnan, gelecek günlerin güzel ve aydınlık olduğuna

Umutsuzluğa düşme sakın

Bakarsın bir yağmur başlar ansızın,

Boşaltır bulutları,

Bakarsın hiç belli olmaz,

Tomurcuğunu patlatır kocaman bir çiçek