Şu anda yüreği genç, kendi yaşlılar sınıfında sayılsak da Şöyle bir bakıyorum, inanın bizler çok şanslı çocuklarmışız. Henüz tablet, bilgisayar, internet denilen elektronik aletler yaşamımızda yoktu.Masallar vardı büyüklerimizin ağzının içine,gözlerine bakarak dinlediğimiz.Arkadaşlarımız varı oyunlar oynadığımız.Okuma yazmayı söktükten sonda da kitaplarımız oldu. Bizleri yeni dünyalara uçurup götüren.
Şimdi bakıyorum da, çocuklar, gençler, değil birbirleriyle yakınlaşmak, kendileriyle bile uzak bir biçimde o çeşitli büyüklükteki aygıtlarda kaybolup gidiyorlar.
Bayram coşkularına ne oldu ? Ne dini , ne milli bayramların bir kıymeti kalmadı.İki gün sonra 23 Nisan Milli Egemenlik ve Çocuk bayramı. Ah ne büyük sevinçle , coşkuyla ,törenlerle kutlardık.Öğretmenlerimiz o bayramların önemini bizlere ne güzel anlatırlardı.Süslü püslü tören yürüyüşlerine katılır,şarkılar söyler, şiirler okurduk. Babamın görevi nedeniyle ilkokulu dört ayrı kentte okudum.Bursa, Malatya,İzmir, Ankara. Her kentte aynı coşkulu bayramları yaşadığımı bugün gibi tüm canlılığıyla anımsıyorum. Bir de şarkı var arkadaşlarla hep birlikte söylediğimiz. Belleğimde çok nadir kalan şiiri paylaşmak istiyorum.
Bugün 23 Nisan
Sanki her tarafta var düğün
Çünkü en şerefli mutlu gün.Bu gün 23 Nisan
Hep neşeyle doluyor insan.
İşte bu gün meclis kuruldu.
Sonra padişah kovuldu.
Bugün 23 Nisan
Hep neşeyle doluyor insan.
Bu gün Atatürk’ten armağan
Yoksa tutsak olurduk inan,
Bu gün 23 Nisan hep neşeyle doluyor insan.
Bu sabah TRT Vivace programını büyük bir keyifle dinledim.23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk bayramını bu günden kutlamaya başlamışlardı. İzmir’in dağlarında çiçekler açar marşındaki gibi sunucular da çiçekler açtılar. Bayram sevincini yaşattılar. Nice bayramları yeni yetişen.ve yetişecek nesillerimizle ,özgürlükle,coşkuyla kutlayalım.Tüm yüreğimizle haykıralım.23 Nisan Kutlu olsun.Sevinin küçükler,övünün büyükler şehitlerimizin ruhları şad olsun.