Mazlum muyuz, Zalim mi?

Şimdilerde ya mazlumsundur ya da zalim diye bir yaklaşım oluşmaya başladı ki; Az kaldı kitlelere yerleşti, yerleşecek. Esasen kimse ne mazlum olmak ister ne de zalimliği kendine yakıştırır.

Mazlumu haksızlığa uğramış olan, zulum gören olarak tanımlıyor lügatlar. Zalim ise malum.

Zulüm; Bir gücün yasaya da vicdana da aykırı olarak başkasına kasten yaşattığı haksız ve acımasız uygulamadır. Eziyet, cefa v.s, v.s..

Size de tanıdık geldi mi bilemiyorum ancak bu işleyiş bana o kadar tanıdık geldi ki ülkede adım başı mazlum haberlerine bununla doğru orantılı olarak da zalim karakterlere rastlıyoruz biteviye.

Diğer bir yandan “güzel günler göreceğiz çocuklar” şarkısını söylemeden de edemiyoruz bir türlü. İyi insanlarız ya hani.

Sözün özeti; Herkes kendi güzel gününü görmeye hevesli.

Nasıl derseniz?

Malum; Mazlum tanımı gereği insanca yaşam hakkına zalim ise yine tanımı gereği hak etmediği yaşamı yaşamaya hevesli.

Tam da 19. Yüzyılın devrimci, tarihçi, iktisatçı, sosyal kuramcı, ekonomist ve düşünürü Karl Marks ın çözümlemesinde olduğu gibi insanlık tarihi ilerleyişini yaşıyor tam şu sıra hem ülkemde hem de dünya’da. Zira yine Marks a göre tarih, ezen ve ezilenlerin “Sınıf” savaşımıdır der ki.. Marks’ın bu görüşünü ben de benimsemekteyim. Doğada alet üretebilme yetisi ile diğer popülasyonlardan ayrılan insan ve zekası bu kez sömürüyü formülize etmişti ki formülize edenlerin karakteristliği;

Kişisel

-kâr, fayda, menfaat,

-en,

-daha..daha ihtiyacı olup “üreten insan” aklını aşmış, üretmeden sahip olmak güdüsü(!) zalimlere sömürüyü icad ettirmişti.

Tıpkı; Beyaz adamın, dini pazarlayarak (!) kızılderililerin ellerinden topraklarını almış olduğu gibi.

Şimdilerde ise “ülkem halkı” çifte kavrulmuş sömürülüşünü yaşıyor bağıra, çağıra.

Üstelik karakterleri hem ayan hem de beyan.

Anlatmak, anlatmak, anlatmak gerek.!

Sağlıcakla..