Konteyner'den Çıkan Dram!..

Çöp konteynerlarından öteberi, plastikler, karton kutuları vb toplayan insanları görmeye hepimiz alışkınızdır, hatta onlara çoğu kez kızarız da.. Çünkü ya çöpün içini dışına çıkarırlar, aradıklarını bulmak için etrafı kirletirler, ya konteynırın kapağını olanca hızıyla kapatırlar top patlamış gibi ses çınlamasına neden olup, insanların yüreklerini ağızlarına getirirler.. Ancak hem çevre adına hem de geri dönüşüm adına önemli bir misyon üstlenmişlerdir. Pek çoğu bunu meslek olarak yapmakta ve geçimini sağlamaktadır.

Yılın dört mevsimi haftanın birkaç günü sabah çok erken saatlerde çöp konteynerına el arabasıyla yaklaşan bir bey diğerlerinden farklı tutumu nedeniyle dikkatimi çekiyordu… Çünkü o çöp bidonun kapağını açık bırakmıyor, kapatırken de ses çıkartmaması için itina gösteriyordu. Belli ki çevreye rahatsızlık vermek istemiyor, çöp konteynerının içini dışına çıkartıp yerlere saçmıyor, tüm tavırlarıyla çevreyi düşündüğünü gösteriyordu. Bu hareketlerini takiben dikkatimi kişinin giyimi de çekti. Tertemiz üstü başı, özenle taranmış saçları uzaktan bakıldığında bile belli olan traşlı yüzünde, derin ve hayatın acılı çizgilerini barındırdığı belli oluyordu.

Sabah saatlerinde balkona çıktığımda denk gelirse rastladığım bu beyefendi ile aylar sonra tanıştım, bahçemizde işe yaramayan bazı eşyaların olduğunu söylediğimde…

Kişiyle ilk kez yüzyüze sohbet etme imkânım olduğunda öğrendim ki, büyük bir dramın yaşandığı o hayatın, baş rol oyuncusuydu …

1945 yılında doğmuş olan beyefendinin tüm ailesi, 18 Ağustos 1999 yılında İstanbul ve çevresinde yaşanan depremde hayata veda etmişti. Eşini ve iki kızını o depremde kaybeden kişi, cüzdanından itinayla çıkarttığı fotoğrafları gösterdi gururla bana.. Yurt dışında çalışmış tüm birikimi ve ailesi o depremle yok olmuştu.

Bulunduğu coğrafyayı terk eden beyefendi, şuanda Büyükşehir Belediyesi’nin yaptırdığı ve işletmesini de üstlendiği huzurevin de barınıyormuş. Haftanın bazı günleri erkenden eline aldığı el arabasıyla da kendine harçlık edinmek amacıyla Antalya’nın konteyner’larından geri dönüşüme katkı sağlarken, çevreye ve insana olan duyarlılığını da sergileyerek, cep harçlığı yapmak için yollara koyuluyor hayatın ona yüklediği tüm acılara inat, dimdik ayakta durarak. Huzurevinden övgüyle bahsediyor ve dualar okuyor. ALLAH RAZI OLSUN BİZLERE ÇOK İYİ BAKIYORLAR diyor.. Günde 5 öğün yediklerini söylüyor, çay ve pasta saatlerine kadar övgüyle anlatıyor. Beni hiç tanımıyor kendisine lazım olmayan eşyaları vermemiz nedeniyle müteşekkir bize.. Her zaman ihtiyacınız olursa sizlere yardım ederim çağırın yeter diyor…

O bıkmadan ittirmeye devam ettiği el arabasıyla uzaklaşırken, arkasından hem bakıyor, hem de düşünüyorum. İnsanoğlu her zaman acı sürprizlerle karşı karşıya kalabilir. Düşmez kalkmaz bir Allah’dır mutlaka. Bu insanın onca acıya rağmen kendine ve çevresine duyduğu saygıyı, ayakta alkışlıyor ve hepimize örnek olacağı inancıyla sizlerle paylaşıyorum.

Hayat, yaşayan her canlı için ayrı önem ve anlamlar taşır.. Hayat her canlıya farklı acılar, mutluluklar ve hüzünler yüklemektedir çünkü. Önemli olan hepsinden anlam çıkartmak ve her şeye rağmen yılmamaktır. Konteyner dan çıkan dramdan ders almak lazım. HER İNSAN BİR DÜNYA’dır.