Gündemin Dışında Yazmak Risk mi? Kazanç mı? Dershaneler Örneği.

Ø  Suskunlar raporu (Akşam)

Ø  İnsanlığa sığar mı? (Cumhuriyet)

Ø  Nükleerde son durak İstanbul (Dünya)

Ø  5 Yaştan Geri Adım (Habertürk)

Ø  Stratfor Emre anlattı (Hürriyet)

Ø  Rüzgargülü A.Ş. (Radikal)

Ø  Esad’ın 6 Paşası Türkiye’ye kaçtı (Sabah)

Ø  Rakamlar diyorki (Star)

Ø  COLA’da kanser şüphesi (Türkiye)

Ø  Ankara’dan döner (Yeni Şafak)

Ø  4 Parti Anayasa için elini değil, kafasını taşın altına koymalı (Zaman)

Yukarıdaki başlıklar ulaşılabilen 10 kadar gazetenin 10 Mart 2012 tarihli sayısındaki manşetleri ifade ediyor. Görüldüğü gibi doğal olarak; farklı gazetelerde ülkenin gündemiyle ilgili farklı konular,farklı ifadelerle gazete manşeti olarak yer alıyor.  

Aynı tarihli bizim yazımızın başlığı ise manşetlerin oldukça uzağında ve ulusal düzeyde temel ve önemli bir konuyu ele alıyor. Başlık: “Dershaneler Kalkmalı mı?”

Görüldüğü gibi 10 Mart 2012 tarihinde Türkiye’nin gündeminde çok farklı konular yer alırken, biz gündemdeki konular dışında farklı bir konuyu ele almaya karar vermiş eğitimde kaynak kullanım etkinliğinden hareketle insan kaynaklarının geliştirilmesinden hareketle “Dershaneler Kalkmalı” konusunu tartışmışız.

Bu şekilde bir bakıma gündemin dışında kalmayı göze alarak “gündemin dışında yazmak” gibi aslında zor bir yöntemi seçmişiz.

Ama yazımızın başlığı o günün gündeminden oldukça uzakta görünüyor olmasına ragmen; aslında “bize gore geç kalmış, en azından o günlerde manşet olması gereken yada gelecekte mutlaka gündem olacak” bir konuyu ele alıyor.

Dolayısıyla o gün itibariyle ulusal basının gündeminde yer alan konular mutlaka önemli konulardı, ancak biz gündem diye sunulan benzer konulardan ziyade yıllardan beri yanlış olduğunu düşündüğümüz ve “gündem olması gereken”bir başka önemli konuyu ele almıştık.

Konuyu ele alırken gündemin bu kadar kısa sürede bizim ele aldığımız konuya döneceğini doğrusu düşünmemiştim. Çünkü 15 gün sonra  25 Mart 2012 tarihli Sabah Gazetesinin  manşetinde  “Dershaneler Tarih Oluyor” ifadesi yer alıyordu  ve Sayın Başbakan’ın “Üniversiteye hazırlık kurslarını kapatıyoruz. Bunlar ya liseye dönecek yada kapatılacak.” açıklamasıyla yazımızda belirtilen görüşlerle içerik örtüşüyordu.

Manşetten olmasa da örneğin Hürriyet Gazetesin’den Sayın Enis Berberoğlu’da konuyu köşesine taşımıştı.

Dahası konu yazılı, görsel ve internet basınında, haber programlarında tartışılmaya başlanmış ve konu gündeme oturmuştu.

Sürece bakınca sözkonusu yazıyı kaleme almak için kesinlikle ilginç bir dönem şeçtiğimiz anlaşılıyordu.

Yine bugünlerde Sayın Başbakan’ın “Dershaneler Kalkacak” konusunu yeniden ve daha kesin ifadeler ve gerekçelerle ortaya koyduğunu görüyoruz ve izliyoruz.

Buda demek oluyorki; “gündem olarak sunulan konuları, günü ve GÜNDEMİ yazmak yerine, GÜNDEM OLACAK konuları yazmak daha fazla haz ve mutluluk veriyor, en azından bizim için öyle…”

Ve işte 10 Mart 2012 tarihli “Dershaneler Kalkmalı mı?” başlıklı yazımızı, ulusal düzeyde ortaya konulmak üzere olan politikalarla ve yapılan tartışmalarla karşılaştırılmak üzere yorumsuz olarak aşağıda paylaşıyorum…

DERSHANELER KALKMALI MI?

Orhan Özçatalbaş,10.03.2012,Antalya (www.antalyabugun.com/?page=makale&MID=15134 )

Son günlerde eğitim sistemimiz çokça tartışılıyor ve kararlar oluşturulmaya devam ediyor.

Hatta bugün yarın kesin kararlar oluşturulmuş olacak, 3x4 yada Almanya örneği olarak 4+6+2 vs. hız kesmeden hararetle konuşuluyor.

***

Bu arada unutulan bir konu var : “Dershaneler”,

Peki dershaneler neye, kime hizmet ediyor?

Milli eğitim politikamıza mı?

Fırsat eşitliğinin sağlanmasına mı?

Öğretmen olduklarının bile farkına varamayan, sınırlı yada hiç güvencesiz öğretmenlere mi?

Çocuklarımızın, gençlerimizin bilişsel yada fizyolojik gelişimlerine mi?

Ailelerin üzerindeki mali ve manevi yükün azaltılması mı?

Tabiki; HİÇBİRİNE…

***

Durum böyleyse pekala neden süreç kesintisiz devam ediyor?

Neden sorgulanmıyor, sorgulanamıyor?

Bir faydası yoksa; bu durumda dershaneler kapatılmalı mı?

Yani kapılarına kilit mi vurulmalı?

-      Bu şekilde devam edecekse; Evet.

***

Dershanelerin kapılarına kilit vurmak ta aslında ülkenin gerçeklerini  görmezden gelmek anlamına geliyor…

Pekala ne yapmak gerekli, ne yapmalı?

Konuya ve soruna analitik bir bakışla anlam kazandırmak ve yüksek sesle düşünmek gerekiyor.

Ancak bu şekilde daha kolay ve farklı bir yöntem geliştirmek mümkün olabilir.

Ve bu sorun öyle bir çözülmeli ki, çözüldüğünde;

Ø  hem Milli Eğitimimiz rahatlamalı

Ø  hem sistemde görev alan öğretmenler rahatlamalı ki, aslında tam olarak bir öğretmen olup olmadığını da anlamayan bu öğretmenler  yada başka bir ifadeyle “Soru Çözme Yöntem Uzmanları” da rahatlamalı

Ø  hem aileler rahatlamalı

Ø  hem sistem rahatlamalı

***

Pekala ne yapmalı!

Öncelikle tanı koyup, ihtiyaç analizi yapmak gerekiyor. Yapalım…

Elde edilen verilerden hareketle; Milli eğitim ve öğretim faaliyetlerini etkinleştirmek üzere çalışalım. Buna ulaşmak için neler yapılmalı konusunda aşağıdaki konular dikkate alınabilir;

·         Her sınıftaki öğrenci sayısı bilimsel verilerle uyumlu hale getirilmeli, okul ve derslik sayısı artırılmalı

·         Klasik öğretim yönteminden aktif öğretim yöntemine doğru yol alınmalı

·         Öğretmenler nicelik ve nitelik bakımından yeterli hale getirilmeli

·         Öğrenciler potansiyellerini kullanabilecekleri alanlara yönlendirilmeli

·         Kurumsallaşma sağlanmalı vs.

***

Acaba çözümde dershanelerden yararlanılabilir mi ?

Yoksa bunlar gerçekten kapatılmalı mı?

Aslında çözümün bir parçası olarak DERSHANELERİN sistemin içine alınması gerekiyor!

Nasıl mı?

***

Öncelikle mali boyuta ve okulların kurumsal yapısına bakmak yararlı olacak görünüyor:

Devlet okulları: Türkiye’nin 2011 yılındaki Milli Eğitim bütçesi 34 milyar TL ve yaklaşık 16 milyon ilköğretim ve ortaöğretim öğrencisi öğrenim görüyor.