Gültekin Çeki

"Dünyayı dolaşan genç adam güzel bir şehre geldi. Gözleri Emir Sultanın gözlerine benzerdi. Kaşları çatık, rengi yanık sarı, kalın dudakları soluk.. İnce, uzun boylu. Erkeğin yakışıklısı dünyadaki en güzel yaratıktır. Dünyada bir Arap atının tayı güzel olur, bir de erkeğin yakışıklısı. Genç adam atından indi, baktı ki bu şehir başka, öteki şehirlere hiç benzemiyor. Şehrin insanları dünyanın en kanı sıcak, en cana yakın insanları. Konuk için dersen deli divane oluyorlar. Fıkarası yok gibi, zengini de cömert. Bet bereket dersen yedi iklim dört bucaktan taşıyor. Bütün şehrin insanlarının yüzyıllardan beri büyük bir mutluluk içinde oldukları besbelli. Bura halkının hiç mi hiç bir şeyden şikâyetleri yok. Bir şikâyetleri varsa o da ölümden. Herhal ölüm bile güzel olur bu şehirde. Yolcu böyle düşündü. Bu şehirde bir de çok güzel atlar vardı. Küheylan, seklavisi, cins cins, don don. Dorusu doruların en parlağı, alı kırı, kulası, abeşi, demirkırı, yağızı da öyle. Burada atların donları da bir başka. Her bir atlar ki tüyleri yıldır yıldır. Her birisi sürmeli gözlü ceren gibi. Tıpkı. Adam bu güzel şehre, bu iyi insanlara, bu cins atlara hayran kaldı. Bu şehirde bir süre kaldı. Sonra ayrıldı. Bundan sonra da nereye gittiyse, kimi gördüyse yıllar yılı bu şehri, bu insanları, bu atları söyledi. Dilinden düşürmedi. Hayranlığını bir ömür dile getirip, bütün insanları da bu şehre hayran kıldı. Adam çok yaşlandı. Günlerden bir gün kendi kendine dedi ki, ölmeden, şu güzelim dünyayı terk etmeden varayım da o güzel şehri, o iyi insanları, o soylu atları bir daha göreyim de, hiç olmazsa, şu dünyadan ağız tadıyla ayrılayım. Ora senin, bura benim günlerce yol tepti, bir sabah iyi insanların, güzel atların mutlu şehrine geldi. Geldi ki ne görsün, şehir ne o eski şehir, insanlar ne o eski insanlar, atlar da yok. Her şey değişmiş, her şey bambaşka. O eski konuksever, her bir sözleri cana can katan kişiler verdiği selamı bile almıyorlar. Geldi ki ne görsün, yalnız selamını almamak değil, yüzüne bile bakmıyorlar. Yüzleri kara, karanlık, mutsuz. Şehrin büyük çayırları, ovası, tarlaları, ahırları da bomboş. O ceren gibi atların imi timi yok. Adam şaşkınlığından, kederinden ne edeceğini bilemedi. Beli büküldü. Issız, yıkık, bir örene dönmüş şehri lal-ü ebkem dolaşırken o eski, mutlu günlerden kalmış yaşlı bir adama rastladı. Adam sırtını bir hanın yıkık duvarına vermiş, güneşleniyordu. Ak sakalı kir içinde, kızarmış hastalıklı gözlerine sinekler üşüşmüş. Kederinden dişleri kenetlenmiş, sakalı ak, sakalı kirli, aydınlık yüzlü, geniş alınlı duvar dibinde güneşlenen yaşlı adama sordu: "Bir zamanlar bu şehirde konuksever, sıcak yürekli, dost canlısı iyi insanlar, ceren gibi, kırmızı mercan gözlü, uzun boyunlu, kalem kulaklı, suna gibi cins atlar vardı. Onlara ne oldu?" Yaşlı adamdır ki, azıcık doğruldu, ak saklı kirli, titredi, yüzü eski bir ışıkla parıldadı, derin bir aaah dedi, ciğeri söken. Aaaah! Duvara sırtını iyice verdi. Neden sonra gözlerini açtı: "O iyi insanlar," dedi, "o güzel atlara bindiler çekip gittiler... Aaaah! Aaaaah! Aaaaaah!" (*) 

     O güzel insanlardan biri de yaşamı boyunca üreten, Türkiye Cumhuriyetinin kuruluş felsefesini özümsemiş, Mustafa Kemal Atatürk’ü ve düşüncesini yaşamı boyunca savunmuş güzel insan Gültekin Çeki’dir.

“Unutulmuş birer birer; Eski dostlar…” şarkısının bestekârı musiki üstadı Gültekin Çeki aynı zamanda sayısız ilke imza atmış başarılı bir eğitimci, yönetici ve sporcu…

Dağlardan göklere uzanan, kampçılık, izcilik, binicilik, kayak, boks ve atletizm gibi birçok farklı spor dalında sayısız başarıların ve hizmet ödüllerinin sahibi olan Çeki, sadece Antalya’da değil tüm Türkiye’de tanınan bir spor adamı…

1954 yılında Türkiye’deki ilk resmi dağcılık kayıtlarına geçerek Ağrı Dağı’na tırmanan, planörlük brövesi alabilmek için ameliyat olmayı göze alacak kadar idealist, çok sevdiği kayak sporunu geçirdiği çok önemli bir kayak kazası sonucu bırakmak zorunda kalan, bestelediği musiki eserleriyle tüm Türkiye’de                 

7’den 70’e herkesin dilinde olan şarkıların mimarı musiki üstadı Gültekin Çeki…

Sağlam bilginin ışığında yürümüş ve hayatı boyunca doğru olanı yapan Çeki, yıllarca eğitmenlik ve yöneticilik yaptığı iş hayatında “spor ve sporcu” kavramlarını irdeleyen ve bizleri de bu kavramları tekrar düşünmeye iten” (**) bir insandı…

Bu güzel şehirde yaşadı, hem ülkeye hem de bu şehre borcunu ödeyerek gitti…

Ne zaman bir yazımı okusa, telefon açar, sevgilerini takdirlerini bildirirdi. Çoğu kez yazdığımız yazılar, dipsiz kuyuya taş atmış gibi oluyor. Bazen, sanki hiç kimse bunları okumuyormuş gibi geliyor insana... Bunun istisnalarından birisiydi Gültekin Çeki…

Bilirsiniz, kardeşiniz vardır, uzaktadır, göremezsiniz, sadece varlığını, sıcaklığını hissedersiniz…Köyünüz vardır; ”gitmesek de görmesek de o köy bizim köyümüzdür” dersiniz..Gitmesek de birbirimizi görmesek de orada, bu kentin bir yerinde her zaman varlığını hissettiğimiz, sevgisini ve takdirini sevinçle karşıladığımız bir güzel insandı o…Ve o güzel insan yok artık.

Dilerim bu toplum gidenlerin değerini bilir.

Dilerim artık “gelen gideni aratır” sözü tarihe karışır.

Dilerim o güzel atlarına binip, hiç şüphesiz ki güzel bir yere giden o güzel insanların gözü arkada kalmaz.

Dilerim bu toplumun yozlaşmaması için bilim, sanat, kültür, spor, edebiyat, müzik, yontu gibi çağdaş değerlerin topluma yerleşmesine çalışan bu güzel insanlara layık bir çağdaş toplum oluruz.

Hakkımız varsa sende, sonuna kadar helâl olsun sana Gültekin Çeki, helâl olsun!...

(*)http://bulenttufekci.blogcu.com/yasar-kemal-demirciler-carsisi/12875883

(**)Gültekin Çeki Sohbeti (Gözde Gürer)http://www.haber46.com/magazin/  gultekin-   

ceki-kimdir-unlu-bestekar-gultekin-ceki-hayatini-kaybetti-gultekin-ceki-biyografisi-