En büyük kabadayılık efendiliktir

Hayata bakınca her yerde pekçok kabadayı görürsünüz. Özellikle de trafikte ve toplumla paylaşılan tüm ortak alanlarda... Ödeme kuyruklarında, spor karşılaşmalarında, herhangi bir sırada, bir restaurantda.. Örnekler o kadar çok çoğaltılabilir ki.

Hapishaneler böyle kabadayılarla dolu maalesef.. İnsanlar 20 saniye içinde kabaran öfkelerine gem vuramamanın bedelini ödüyorlar hapishanelerde. Kader mahkûmlarıyla konuşulduğunda söyledikleri en baba cümle, EN BÜYÜK KABADAYILIK, EFENDİLİKTİR cümlesi oluyor. Yaptıklarından bin kez pişman olsalar da, hayatı geriye sarma imkânı maalesef bulunmamakta. Ne anlamlı bir cümle bu. Üzerine yazılacak bir destan olsa da, bu tek cümle herşeyi zaten açıklıyor. Bu medenice adamı adam yapan kıraaatlahanelerin duvarlarında da asılı olan bir racon bir motto. Ama hoşgörü ve efendilikle kazanılamayan saygıyı başka hiçbir şekilde kazanamazsın ister bileğin dönsün, ister gözün kara olsun, ejderha bile olsan kâr etmez. Güzel yürek en güçlü bileği bile yener.

Gençliğin özentileri ve çılgın yürekleri gözlerini karartıyor. Hapishaneyi, saldırmayı, üstün olmayı, hatta insan öldürmeyi filmlerdeki gibi sanıyorlar. Gençliğinizi, özgürlüğünüzü hayatınızı heba etmeye değmeyecek çılgınlıklar yapmak sonrasında telâfisi mümkün olmayan pişmanlıklar getiriyor.

Geçen gece havaalanından geliyorum gece 23.30 civarı henüz bilet gişesinden çıkmışım solumdaki küçük araya sığmak için basbas kornaya basan araca yol verirken şaşkınlıkla bakıyorum. “Deli midir nedir? Diye.. Vay efendim niye bakıyorum dur diyor ısrarla, bir an durakladığımda adam aracıma doğru canavar gibi koştururken yanındaki yaşlı bey onu tutmaya çalışıyor.. Hey gidi gençlik diyorum, Bu neye racon kesiyor? Gözleri yerinden fırlamış tutsa öldürecek gibi!.. Bu ne EGO yahu, HADİ LEENN demekten başka çare yok, bas gaza diyorum gece vakti BELÂSINI başka yerde arasın... Çünkü trafikteki bu belâlara alışmışım artık. Konuya örnek diye anlattım bunu. İşte bu şahısla dalaşsan belki, karakol, belki hastane, belki hapishane noktasına varan anlamsız ve gereksiz öfkesinin getirdiği tatsız son noktaya gideceksin.

En büyük varlık ise hiç şüphesiz ki, AİLE... Bir reklam da duyduğumda bu sözü, “Off demiştim ne söz” EVDEKİ MUTLULUK, ZENGİNLİK BUDUR. Ailemizin büyüklerimizin bizlere. Verdikleri telkinler ve öğütler maalesef genç yaşlarımızda bir kulaktan girer, diğerinden çıkar gider.