Antalya Büyükşehir Tiyatrosu, “Layloylom Müdür” ve Akaydın Başkan

Sevgili Müfit Kayacan dostumuzun davetiyle Hüsnü Şahin’le birlikte Cumartesi günü Antalya Büyükşehir Belediye Tiyatrosu ABT’nin Azizname isimli oyununu izlemeye gittik.
Oyunu izlemeden Sabah Akdeniz ekinde Göksel Yapar’ın bir haberini okumuştuk, üstüne Manşet Gazetesinden Vedat Gürhan da oyun hakkında bir köşe yazısı yazınca oyuna olan ilgimiz arttı.
Daha bir hafta öncesinden “Aşk Grevi” adlı oyunu izlemiş gülmekten kırılmıştık, oyuncuların yeteneği hakkında söyleyebileceğim tek şey on üzerinden yüz puan olur.
İsimlerini bilemediğim bu kahramanlar fedakarca, bitmez tükenmez bir azimle, aşkla oynuyorlar her oyunu.
Ülkemizde yaşanan bunca alaca karanlığa inat tüm oyuncularının yüzünde bir ışık, bir aydınlık ve sanatçı duyarlılığı ile toplumsal bilinci geliştirmek adına verilen mesajlar var.
Göndermeleri her gün yaşadığımız olaylara, acılara, aptallıklara ve zulümlere.
Geri kalmış toplumlar hurafelerle, yalanlarla ve baskılarla idare edilir ve yönetilir.
Cahil topluluklar sorgulamadan, eleştirmeden hep birilerine tapınma duygusu içine sokulur.
Artık idareciler kendilerini gerçekten dokunulamaz, eleştirilemez sanırlar.
Arada bir karşılarına tepki koyan çıktığında ise bunu polis gücüyle bastırmaya, yargı ile sindirmeye çalışır.
Balkonundan boş ayakkabı kutusu gösteren kadının evine polisin baskın yapıp ifade için karakola götürüldüğü gibi.
İleri demokrasi aldatmacası ile bu ülkenin aydınlarını, gazetecileri, öğrencileri kısacası sesini çıkaran, muhalif olan herkesi baskıyla susturmaya çalıştıkları gibi.
Oysa insanlık tarihi ne tiranlar ne barbarlar görmüş hepsi bir gün yıkılmış yok olup gitmiştir.
Bugün ülkemizde Başbakana, Bakanlarına kim eleştirel bir şeyler söylese, yazıp çizse hemen ötekileştirilmektedir.
AKP iktidarında zindanlar aydınlar ile dolup taşmaktadır.
Azizname adlı oyunda Büyükşehir Belediyesi’ne göndermeler vardı espri ile karışık.
Oyun arasında “şu maaşlar yatsa da iki kafa çeksek” diye.
Oyunu Kültürel Hizmetler Daire Başkanı yani birilerinin deyimiyle “laylomcu” Adem Akyürek ve Hüsnü Şahin birlikte yan yana izliyoruz.
Bu replik geldiğinde hep beraber gülüyoruz.
Oyuncular belediye çalışanlarının bir sorununu gayet medenice dile getiriyor.
Gayette haklılar zaten Başkan da onların haklı olduklarını biliyor.
Maaşlarının tümü bu sözler söylenirken bankaya yatmış hiç birinin alacağı kalmamıştı.
Bu replikten yola çıkarak gazeteci arkadaşlar Akaydın Başkan’ın tiyatroda kıyım yapacağını düşünüyor.
Vedat Gürhan demiş ki:”Merak ediyorum da Akaydın tiyatro oyuncularının bu tutumları karşısında ne yapacak. Geçmişte olduğu gibi belki de birkaç taşeron işçisi konumundaki tiyatro oyuncusunu Aksu’ya, belki de Döşemealtı’na sürdürür.” demiş.
Vedat arkadaşın bunu yazması kadar doğal bir şey olamaz, çünkü arkadaşımız her gün haberlerde gördüğü hoşgörüsüzlüğü, tek adam sultasını, Başbakan’ın adamı dövecek tarzda konuşmasını baz alarak bunu düşünüyor.
Bırakın Başbakan’ı Bakanlar’ın, hatta vekillerin bile eleştiriye karşı hoşgörüsüz ve tahammülsüz yaklaşımı insanda bu düşünceyi uyandırır.
Ama yanlış olan her gün ülkemizde bunca acı, baskı, talan ve yağma karşısında susan ve eleştirmeyen arkadaşların Akaydın Başkan’ın bu oyunculara karşı tahammülsüz davranacağını düşünmeleridir.
Ben tam tersi bir davranış olacağını söylüyorum.
Çünkü Akaydın Başkan’ın “laylaylom müdürü” Adem Bey bu oyunu izlerken gülmekten kırılıyordu.
Oyun bittiğinde alkışlar arasında sahneye davet edilen Adem Akyürek yaptığı konuşma ile hem seyircilerden hem de oyunculardan hak ettiği coşkulu alkışı almıştır.
Çünkü şu an ki belediye yönetimi sanata ve sanatçıya saygıyı çok iyi bilmektedir.
Büyük Atatürk’ün ”Sanatsız kalan bir milletin hayat damarlarından biri kopmuş demektir” vecizesini kendilerine şiar edinmiş insanlar sanatçı eleştirilerinden gocunmaz.
Neredeyse bütün oyunlarını kapalı gişe oynayan oyun esnasında hem güldürüp hem düşündüren koca yürekli arkadaşların karşısında saygıyla eğiliyorum.
Antalya’ya daha büyük bir tiyatro salonunu biran önce yapması içinde Akaydın Başkan’a sesleniyorum.