Küçük ama
kocaman anlamı olan hoş bir anımı
paylaşmak isterim izninizle bu kez.
Hepi, topu bir
dokunuştu başlangıçta,
Benzeyen
algılara..
Göz, yüzü dahi
görmemişti henüz,
Gerek yoktu,
Tanışmaya..
Bir şiiri ile
anlatmak isterim onu ve algıların kardeşliğini..
Şair Gülsüm
Işıldar,
Ne de
güzel,
Ne de derin,
Ne de kapsamlı,
Ne de özet
anlatmıştı “globalleşmeyi”
Üç, beş satırında..
Şöyle
seslenmişti şair “Küresel Yüzleşme” şiirinde;
Gözbebeklerimize
sıçrayan vahşet
Dev
ekranlardaki aşklara tutunur,
Akar kimliksiz
kalabalıklar
Alış-veriş
merkezlerinden
Kentin
fosseptiklerine
Çöpten kağıt
toplar Adam Smith
Çal/ışıyoruz…
Her gün
suretlerimizle tanışırız
Küresel uyum mu
bu
Sömürü,
uzlaşmaların
Maskeli dışa
vurumu
Kutsadık
kapatamayınca
Emek değer
uçurumunu
Reddetse de
milat
Meryem İsa’yı
doğurdu
Uyu/şuyoruz…
Şair, lutfedip
gönderdiği kitabının kapağına şunları yazmıştı özenle;
-
Sevgili Sibel’e hep sevgi mayalasın diye..
Ve bence sözün
bittiği yerdi tam da burası,
Göz göze
geldiğimizde..
Sağlıcakla..